19 & 20 Ιουλίου 2017

Σιγαστήρας - Μονόχορδο

[Ένα όργανο για τους Δελφούς: ο τόπος διαμορφώνει τους ήχους]

Η τελευταία παράκληση του Πυθαγόρα: αρμονία και ασυμφωνία

[Συντονισμένοι στο Α με χορδή περιελιγμένη με νικέλιο]

Ο Πυθαγόρας αντιλαμβανόταν το σύμπαν ως ένα τεράστιο μονόχορδο.

Τα όργανα που προέρχονται από το μονόχορδο (ή από την κινητή του γέφυρα) συμπεριλαμβάνουν το κινέζικο guqin, το βιετναμέζικο dan bau, το ιαπωνικό koto, την ινδική vina, το hurdy-gurdy και το κλαβίχορδο ("εξ ου και όλα τα όργανα με πλήκτρα").

Σύμφωνα με τους μεγάλους φιλοσόφους η ομορφιά προϋποθέτει άμεσα την κατάσταση της αρμονίας.

Μια σύνθεση χαρακτηρίζεται όμορφη μόνο όταν τα μέρη της βρίσκονται σε αρμονικό συνδυασμό. Ονομάζουμε τον κόσμο όμορφο και τον Δημιουγό του τον χαρακτηρίζουμε Καλό, επειδή η καλή δύναμη οφείλει να ενεργεί σε συμφωνία με την ίδια της την φύση· και το καλό που δρα σύμφωνα με τη φύση του είναι αρμονία, επειδή το αγαθό που επιτυγχάνεται είναι αρμονικό με το καλό που είναι. Η ομορφιά είναι, συνεπώς, αρμονία που εκδηλώνει την εγγενή της φύση στον κόσμο της μορφής.

Το μονόχορδο, γνωστό και ως ηχόμετρο, είναι ένα αρχαίο μουσικό και επιστημονικό εργαστηριακό όργανο, που περιλαμβάνει μια μόνο χορδή. Ο όρος μονόχορδο χρησιμοποιείται ενίοτε και ως κατηγορία για κάθε μουσικό όργανο με χορδές που έχει μόνο μία χορδή και ένα ραβδοειδές σώμα, όργανα γνωστά και ως μουσικά τόξα. Σύμφωνα με το σύστημα Χόρνμποστελ-Σακς, τα μουσικά τόξα είναι ραβδοειδή χορδόφωνα, ενώ τα μονόχορδα είναι κατά κανόνα τραπεζοειδή χορδόφωνα. Ο «αρμονικός κανών», ή αλλιώς το μονόχορδο, είναι τουλάχιστον, απλώς μια χορδή κάτω από την οποία υπάρχει μια σανίδα του ίδιου ακριβώς μήκους, πάνω της οριοθετούνται τα σημεία στα οποία θα πρέπει να σταματήσει η χορδή για να δώσει συγκεκριμένες νότες, επιτρέποντας τη σύγκριση.

Η χορδή είναι σταθεροποιημένη και στα δύο άκρα και τεντωμένη πάνω σε ένα ακουστικό ηχείο. Μία ή περισσότερες κινητές γέφυρες χρησιμοποιούνται για να επιδείξουν τις μαθηματικές σχέσεις μεταξύ των παραγόμενων συχνοτήτων. Με τη μονή χορδή του, την κινητή γέφυρα και τον κλιμακωτό του χάρακα, το μονόχορδο κάλυπτε το χάσμα μεταξύ νότων και αριθμών, διαστημάτων και αναλογιών, αισθητικής αντίληψης και μαθηματικού λόγου. Ωστόσο, «η μουσική, τα μαθηματικά και η αστρονομία ήταν [επίσης] αναπόφευκτα συνδεδεμένα στο μονόχορδο».

Σχετικό εργαστήριο: Το Χρώμα Που Είσαι

Μπορούμε να πετύχουμε μια συνολική αισθητική εμπειρία του περιβάλλοντός μας μόνο εάν επαναπροσδιορίσουμε όλες οι αισθήσεις μας μέσω μίας αρμονικής αντίληψης και τις «επανακουρδίσουμε» μέσω του συνδυασμού αίσθησης και σκέψης. Το χρώμα, η οσμή, ο ήχος, τα συναισθήματα δεν είναι παρά μια (υψηλότερη ή χαμηλότερη) οκτάβα το ένα του άλλου. Ρέουν το ένα στο άλλο πάνω σε μια μεγάλη φανταστική χορδή. Όλα αυτά τα ερεθίσματα και οι αισθήσεις αποτελούν μια εκδήλωση δονήσεων (ή συχνοτήτων) σε διαφορετικά επίπεδα. Με αυτό τον τρόπο, το χρώμα «κόκκινο» είναι μια άλλη αρμονική εκδήλωση της νότας «ντο». H «Mυρωδιά της σιωπής» είναι μια άσκηση πάνω στον συντονισμό, η συνειδητοποίηση ότι είμαστε κάτι περισσότερο από μια «μορφή». Τα πάντα στο σύμπαν σχετίζονται μεταξύ τους και είναι αναγώγιμα σε έναν αριθμό και μια συχνότητα. Είμαστε κινούμενο χρώμα και ήχος με λογική.

Κατά τη διάρκεια αυτού του αισθητηριακού εργαστηρίου πεζοπορίας, επιτρέπουμε στους περιπατητές να συναντηθούν με τον ατομικό τους τόνο και χρώμα. Θα χρησιμοποιήσουμε τα χρώματα που ορίστηκαν από τον σπουδαίο Ρώσο συμφωνικό ποιητή και συνθέτη Aleksandr Scriabin (1872-1915) (ως φόρο τιμής σε αυτόν τον εξαιρετικό μουσικό), ο οποίος τόνισε την ισχυρή σχέση μεταξύ τόνου και χρώματος στις μουσικές του συνθέσεις.

Ξεκινώντας από το σύστημα Σεν Ντάο, το ουδέτερο βασικό χρώμα κάθε ατόμου (εξατομικευμένο και προσδιορισμένο με βάση το έτος γέννησης και συνδεδεμένο με τα θρεπτικά, καταπραϋντικά, ελεγχόμενα, αποστραγγισμένα χρώματα και τις λειτουργίες τους) σε σχέση με τα 5 στοιχεία.