Φώτο: Κωρύκειον Άντρο

Μια κατάβαση 9 χιλιομέτρων, από το Κωρύκειον Άντρο στους Δελφούς, διάρκειας περίπου τρεισήμισι ωρών, σε χαλαρό ρυθμό, διασχίζοντας το αρχαίο μονοπάτι και τη διαδρομή που έκανε ο Πάνας, ακολουθούμενος από τους πιστούς του. Στόχος της συγκεκριμένης κατάβασης είναι η προσέγγιση αυτού του μυθικού και ιερού περιβάλλοντος και η διερεύνισή του εν σιωπή, ως μέρος ενός ατομικού αναστοχασμού, όπου ο τόπος μεταμορφώνεται σε καθρέφτη αυτογνωσίας των μετεχόντων περιπατητών.

Θα γίνει στάση για μικρογεύμα.

Η μεταφορά από τους Δελφούς στο Κωρύκειον Άντρο θα γίνει νωρίς το πρωί με ταξί (ισχύει κόμιστρο).

-----------

Κωρύκειον Άντρο

Η γεωλογική διαμόρφωση με ασβεστολιθικές και σχιστολιθικές πλάκες σε αντίθετη κατεύθυνση είναι ενδεχομένως ο λόγος που η περιοχή των Δελφών βρίθει μικρών σπηλαίων. Το σημαντικότερο είναι το Κωρύκειον Άντρο που χρονολογείται στην Πλειστόκαινο εποχή και απέχει 11 χιλιόμετρα από τους Δελφούς. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.360 μέτρων. Περιβάλλεται από δάσος ελάτης και στην αρχαιότητα οδηγούσε σε αυτό ένα στιφογυριστό μονοπάτι, όπως το περιέγραψε ο Παυσανίας (Φωκικά, Κεφ. 32)

Στο σπήλαιο έχουν εντοπιστεί ίχνη κατοίκησης και λατρείας που ανάγονται στη νεολιθική περίοδο. Το Κωρύκειον Άντρο ήταν αφιερωμένο στον Πάνα και τις Κωρύκειες Νύμφες. Εδώ ίσως αποπλάνησε, σύμφωνα με τον μύθο, ο Απόλλωνας την Κωρύκεια νύμφη. Εδώ πάλι αναφέρεται από τον Απολλόδωρο ότι η νύμφη αυτή γέννησε τον γιο της, Λύκωρο. Άλλοι πάντως αποδίδουν την ονομασία του στους σταλακτίτες που βρίσκονται στο εσωτερικό του και που μοιάζουν με ασκιά (κώρυκες).

Το σπήλαιο έχει δύο κυρίως αίθουσες και συνεχίζει σε μεγάλο βάθος με μια στενή σήραγγα. Ο πρώτος θάλαμος έχει ύψος που φτάνει τα 50 μέτρα και διαστάσεις περίπου 90 επί 60. Είναι γεμάτος σταλακτίτες με μερικά συμπλέγματα σταλαγμιτών στην περιφέρεια. Ένας μάλιστα από αυτούς, με αρκετά μεγάλη επιφάνεια, ονομάζεται Τράπεζα και εικάζεται ότι εκεί απέθεταν προσφορές οι προσκυνητές, οι οποίοι συνέρρεαν στο άντρο σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας.

Η αρχαιολογική έρευνα του σπηλαίου κατά τη διετία 1970-71 από τον Pierre Amandry, της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής, απέδωσε χιλιάδες ευρήματα, ιδιαίτερα κεραμικά σκεύη και άλλα πήλινα αντικείμενα, αλλά και 25000 και πλέον κότσια ζώων, τα οποία μάλλον συνδέονται με μαντική δραστηριότητα. Μέρος των ευρυμάτων εκτίθεται στο Αρχαιλογικό Μουσείο των Δελφών.

Κατά την Περσική επιδρομή του 480 π.Χ. εκεί κατέφυγαν οι κάτοικοι των Δελφών για να προστατευθούν, δεδομένου ότι η μικρή και καθόλου αξιοπρόσεκτη είσοδος του σπηλαίου θα μπορούσε εύκολα να διαφύγει της προσοχής των εισβολέων.

Δεξιά της εισόδου διακρίνουμε σήμερα επάνω στον βράχο χαραγμένη την επιγραφή: ΕΥΣΤΡΑΤΟΣ ΑΛΚΙΔΗΜΟΥ ΑΜΒΡΥΣΣΙΟΣ ΣΥΝΠΕΡΙΠΟΛΩ ΠΑΝΙ ΝΥΜΦΑΙΣ η οποία χρονολογείται στον 4ο με 3ο αι π.Χ.

Στο εσωτερικό του σπηλαίου υπάρχει χαραγμένη η επιγραφή: ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΣ ΔΕΛΦΟΥΣ.