ΜΠΟΛΙΒΑΡ, Ένα ποίημα

του Νίκου Εγγονόπουλου

Διαβάζει ο Ιωάννης Μελισσανίδης

Σκηνοθετική επιμέλεια: Ελπίδα Σκούφαλου

Επεξεργασία ήχου: Νίκος Διονυσόπουλος

Σε συνεργασία με την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρία Ελλάδος

Υπό την Αιγίδα του Δήμου Ύδρας

Σε συνεργασία με τα Εργαστήρια Τέχνης και Λόγου της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Ύδρας

Είσοδος ελεύθερη

ΜΠΟΛΙΒΑΡ, ἕνα ἑλληνικὸ ποίημα

ΦΑΣΜΑ ΘΗΣΕΩΣ ΕΝ ΟΠΛΟΙΣ ΚΑΘΟΡΑΝ, ΠΡΟ

ΑΥΤΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΦΕΡΟΜΕΝΟΝ

Le cuer d’un home vaut tout l’or d’un païs

Γιὰ τοὺς μεγάλους, γιὰ τοὺς ἐλεύθερους,

    γιὰ τοὺς γενναίους, τοὺς δυνατούς,

Ἁρμόζουν τὰ λόγια τὰ μεγάλα, τὰ ἐλεύθερα,

    Τὰ γενναία, τὰ δυνατά,

Γι’ αὐτοὺς ἡ ἀπόλυτη ὑποταγὴ κάθε στοιχείου, ἡ σιγή,

    γι’ αὐτοὺς τὰ δάκρυα, γι’ αὐτοὺς οἱ φάροι,

    κι οἱ κλάδοι ἐλιάς, καὶ τὰ φανάρια

Ὅπου χοροπηδοῦνε μὲ τὸ λίκνισμα τῶν καραβιῶν καὶ

     γράφουνε στοὺς σκοτεινοὺς ὁρίζοντες τῶν λιμανιῶν,

Γι’ αὐτοὺς εἶναι τ’ ἄδεια βαρέλια ποὺ σωριαστήκανε στὸ

     πιὸ στενό, πάλι τοῦ λιμανιοῦ, σοκάκι,

Γι’ αὐτοὺς οἱ κουλοῦρες τ’ ἄσπρα σκοινιά, κι οἱ ἁλυσίδες,

     οἱ ἄγκυρες, τ’ ἄλλα μανόμετρα,

Μέσα στὴν ἐκνευριστικιὰν ὀσμὴ τοῦ πετρελαίου,

Γιὰ ν’ ἁρματώσουνε καράβι, ν’ ἀνοιχτοῦν, νὰ φύγουνε,

Ὅμοιοι μὲ τρὰμ ποὺ ξεκινάει, ἄδειο κι ὁλόφωτο μέσ’ στὴ

     νυχτερινὴ γαλήνη τῶν μπαχτσέδων,

Μ’ ἕνα σκοπὸ τοῦ ταξειδιοῦ: πρὸς τ’ ἄστρα.

(ἀπόσπασμα)

© 1944, Νίκος Ἐγγονόπουλος

Ποιήματα Β’, Ἴκαρος, Ἀθήνα, 1977