Ο σκηνοθέτης Βασίλης Λουλές παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ «Η Θηλειά», που γυρίστηκε στο Μονοδένδρι, στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Ντοκιμαντέρ της ANIMART 2013 (διαγράφοντας μια αξιόλογη πορεία προβολών στην Ελλάδα και σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ) και το ντοκιμαντέρ «Συναντήσεις με τη μητέρα μου Λέλα Καραγιάννη», που ήταν η αρχή της προσπάθειάς του να δει τη «μεγάλη» Ιστορία, μέσα από μικρές ανθρώπινες ιστορίες.

 

Θα ακολουθήσει συζήτηση.

 

ΘΗΛΕΙΑ, 12'

Ελλάδα 2014
Σενάριο–Σκηνοθεσία: Βασίλης Λουλές και Σπουδαστές του Εργαστηρίου Ντοκιμαντέρ της 7ης ANIMART 2013
Φωτογραφία: Ειρήνη Ανδρουλάκη, Βασιλένα Μητσιάδη
Μοντάζ: Δημήτρης Σαββαΐδης, Χρόνης Θεοχάρης
Επεξεργασία ήχου: Βάλια Τσέρου
Επεξεργασία εικόνας: Γιώργος Πατεράκης
Παραγωγή: Βασίλης Λουλές
Συμπαραγωγή: Art/EAC

 

Το 1969 ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γυρίζει στο Μονοδένδρι Ιωαννίνων την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «Αναπαράσταση». Το καλοκαίρι του 2013 ο Λευτέρης Ρίζος, μόνιμος κάτοικος του χωριού, βοηθητικός ηθοποιός στα γυρίσματα της σημαντικής αυτής ταινίας μιλά για τη θηλειά που του πέρασαν στο λαιμό για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Ένα μικρό υπαρξιακό σχόλιο γεννιέται μέσα από την προβολή της ταινίας μπροστά του, μετά από 44 χρόνια. Η θηλειά της ταινίας, η ηθική των ηρώων της, η ζωή του Λευτέρη με το κινηματογραφικό συνεργείο, η εμπειρία που τον σημάδεψε, τα σχόλια για την δική του προσωπική ζωή και ηθική, οι φίλοι που έφυγαν. Όλα αποκτούν για τον ίδιο ένα άλλο νόημα τώρα, κοιτάζοντάς τα ξανά, με την σοφία, την πικρία και το χιούμορ των 92 του χρόνων.

 

Στο Εργαστήριο Ντοκιμαντέρ της 7ης ANIMART 2013 συμμετείχαν οι:
Ειρήνη Ανδρουλάκη, Ειρήνη Γκότση, Χριστίνα Κανελλοπούλου, Δήμητρα Καραβασίλη, Χριστίνα Μαρσέλου, Βασιλένα Μητσιάδη, Κατερίνα Μπατζάκη, Θανάσης Νικολαΐδης, Ελπίδα Παυλίτσεβιτς, Σέργιος Πλαχούρης, Σόνια Ράπτη, Άννα Φωτοπούλου.

 

* Προβολές

Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2014 και σε αρκετές ακόμη πόλεις στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό προβλήθηκε στο HARVARD University των ΗΠΑ και θα προβληθεί από τον Σεπτέμβριο του 2014 σε αρκετά ακόμα Πανεπιστήμια και σε Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

 

 

Έγραψαν για την ταινία

 

* Αναπαράσταση μιας «Αναπαράστασης»

του Γιάννη Ζουμπουλάκη, κριτικού κινηματογράφου, στο ΒΗΜΑ-online 15/03/2014

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=577042#.UyQdFHU-AO0.facebook 

 

 

** Εύη Αβδελίδου Δημοσιεύθηκε: 19/03/2014

http://www.moveitmag.gr/afierwmata/thess_docu14_thilia_review#.U0dufVdQPsm 

 

 

*** Βασιλική Ράπτη, Λέκτορας στο Πρόγραμμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του HARVARD, ΗΠΑ:

«…Κι έπειτα η κατάδυση στον λαβύρινθο της «Θηλειάς». Είναι απίστευτο το πόσο συμπυκνωμένο είναι αυτό το σύντομο δωδεκάλεπτο ντοκυμανταίρ. Έχω ήδη αρχίσει να γράφω διεξοδικά γι’ αυτό το έργο, αλλά προς το παρόν θα ήθελα απλώς να πω ότι όχι μόνο τιμά τον Αγγελόπουλο με έναν μοναδικό τρόπο, αλλά και ανοίγει έναν ατελείωτο διάλογο για την τέχνη του κινηματογράφου και της αναπαράστασης μέσα στην αναπαράσταση. Επιπλέον διακρίνει κανείς την άρτια τεχνική της εκμαίευσης του «ουσιαστικού» από τον αυτόπτη μάρτυρα Λευτέρη Ρίζο…», Μάϊος 2014

 

 

**** Σχόλια 2 θεατών της πρώτης προβολής στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, Μάρτιος 2014

 

Της ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑΣ ΔΙΑΒΑΤΗ 16/3

Η ΘΗΛΕΙΑ του Λουλέ, εξαιρετική. Ευρηματική, αστραφτερή και αστεία. Ανέδειξε όλη την υπέροχη αφέλεια του παλιού πρωταγωνιστή του Αγγελόπουλου!

 

 

Της ΛΙΑΣ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ 16/3

Είδα σήμερα τη ΘΗΛΕΙΑ του Βασίλη Λουλέ, στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ!

Είναι δυνατόν σε 12 λεπτά να χωρέσουν:

η φτώχια και η μετανάστευση του '50 και '60 και η Ήπειρος;

σκηνές και σχόλια για την ιστορική «Αναπαράσταση» του Αγγελόπουλου;

η σχέση της ζωής και της αναπαράστασής της;

η σχέση του ρόλου που υποδύεται κανείς και της «πραγματικής» ζωής;

η ματαιοδοξία της «ανδρικής» φύσης;

ο αναστοχασμός πάνω στη ζωή που έζησε κανείς και στην εξαιρετική ευκαιρία που του δίνεται να τον εκφράσει;

η απίστευτα παιχνιδιάρικη «πέτρινη» στιβαρότητα του ηπειρώτη γέροντα που μας προσφέρει τη σοφία του αποφθεγματικού του... «ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ»!

Η προβολή και η οθόνη στον πέτρινο τοίχο;

η δημιουργία στα πλαίσια της εκπαίδευσης;

η...

το...

ο....

και πολλά άλλα στη «Θηλειά» που «πιάνει» τους θεατές της, τους κινητοποιεί όμως να αναπνεύσουν και να σκεφτούν.

ΝΑΙ, είναι δυνατό σε 12 λεπτά!»

ΜΠΡΑΒΟ!

 

---

 

 

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ, 30'

Ελλάδα 2005

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Βασίλης Λουλές

Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Τσεκούρας

Mοντάζ: Τάκης Κουμουνδούρος, Δημήτρης Γιαννακόπουλος

Mουσική: Βαγγέλης Φάμπας

Παραγωγή: ΕΡΤ

 

Στιγμές από τη δράση και την προσωπικότητα της Λέλας Καραγιάννη, της θρυλικής «Μπουμπουλίνας» της Αντίστασης, μέσα από την τρυφερή ματιά του γιου της Γιώργου.

Καταζητούμενος στη διάρκεια της Κατοχής, ο νεαρός συναντούσε κρυφά τη μητέρα του για τις ανάγκες του Αγώνα.

Ακόμα όμως και κάτω από κείνες τις δύσκολες συνθήκες, είχε την ευκαιρία να απολαμβάνει την τρυφερότητα και τη στοργή της ηρωίδας, που δεν έπαψε ποτέ να είναι μητέρα.

Παράνομες κινηματογραφικές λήψεις μεταφέρουν σπάνιες εικόνες από την Αθήνα της Κατοχής, ενώ οι αποσπασματικές μνήμες του Γιώργου κρατάνε ακόμα κάτι από τη «Βιολέτα της Πάρμας», το αγαπημένο άρωμα της Λέλας.

 

 

Σχόλιο του σκηνοθέτη:

Φυγάδευση Βρετανών στρατιωτών με καΐκια στη Μέση Ανατολή, κατασκοπεία σε βάρος των δυνάμεων Κατοχής, παροχή πληροφοριών σε Ελληνικές αντιστασιακές οργανώσεις και στις ομάδες των ανταρτών, είναι μερικές μόνο από τις δραστηριότητες της οργάνωσης «Μπουμπουλίνα», της Λέλας Καραγιάννη.

Προσπάθησα να πλησιάσω την πληθωρική προσωπικότητα της ηρωίδας και να αφήσω να αναδειχτεί η ανθρώπινη, καθημερινή της πλευρά: ο ενθουσιασμός της (όταν οι παράνομες αντιστασιακές επιχειρήσεις της είχαν αίσιο τέλος), η αγωνία της (για την τύχη των συνεργατών αλλά και της πολυμελούς οικογένειάς της), το άρωμα που της άρεσε να φοράει, ο αγαπημένος της Μπετόβεν, οι άσπρες τρίχες που άρχισαν να εμφανίζονται στα μαλλιά της, η αυταπάρνησή της στη διάρκεια των βασανιστηρίων.

Μια ταινία για μια Ιστορική προσωπικότητα μέσα από μικρές, ανθρώπινες ιστορίες, έτσι ώστε η Ιστορία να ξαναγίνει προσωπική, φιλική, καθημερινή υπόθεση του σύγχρονου θεατή, μια υπόθεση οικεία, που τον αφορά.

Γιατί όπως λέει και ο γιος της Γιώργος: «…Ήταν απλώς οι περιστάσεις: αυτές είναι που έδωσαν την ευκαιρία στη Λέλα, σ’ ότι όμορφο είχε μέσα της να ξεδιπλωθεί… Αλλά, μου φαίνεται ότι κι εσύ το ίδιο θα έκανες, αν είχες γεννηθεί την εποχή εκείνη».

 

Απόσπασμα από το φιλμ: http://www.youtube.com/watch?v=GJ5LNU0Ar3k